به نقل از «قدس آنلاین»

یک رهبر ارکستر: اشعار موسیقی پاپ واقعا سخیف است

تاریخ انتشار: ۲۸ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۰۶۷۳۶

به گزارش قدس آنلاین، پویا نیک پور آهنگساز، رهبر ارکستر و نوازنده پیانو است. آموزش موسیقی را از سن ۶ سالگی با تشویق والدین خود آغاز کرد و در سنین نوجوانی نوازندگی پیانو در سبک کلاسیک را نزد اساتیدی چون بهروز بدوهی، سیاوش بیضایی و لامان طلایی آموخت. با علاقه و پشتکار نوازندگی و آهنگسازی پیانو را در قالب چند اجرای رسیتال در دانشگاه های امیرکبیر و شهید بهشتی پیش برد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی هارمونی و تاریخ موسیقی و فرم را نزد مهران روحانی فرا گرفت. از سن ۱۸ سالگی به دلیل علاقه به موسیقی الکترونیک و مباحث صدا و استودیو به ساخت و تنظیم موسیقی برای تیزرها و فیلم های سینمایی و تلویزیونی و همکاری با موسسات فرهنگی و هنری پرداخت. در سال ۱۳۷۸ از دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک) در رشته مهندسی مکانیک فارغ التحصیل شد و از آن زمان به صورت حرفه ای در زمینه موسیقی فعالیت دارد. وی در زمینه تدریس موسیقی هم از سنین نوجوانی فعالیت داشته و تا کنون هنرجویان زیادی را به دنیای حرفه ای موسیقی معرفی کرده است. او در سال ۱۳۷۸ گروه «آور» را تاسیس کرد و با آلبوم «آب و آتش» اولین اثر خود را روانه بازار موسیقی کرد و تا به امروز آثاری همچون آلبوم «راه بی پایان»، آلبوم «صدای سکوت» (تکنوازی پیانو) و البوم «خارج از تصور» را منتشر کرده است.
وی به جز فعالیت های شخصی و حرفه ای خود فعالیت های صحنه ای با گروه های متعددی چون ایماژ، آور، دارکوب، دیوار و … را هم داشته و در سمت رهبر ارکستر با خوانندگانی همچون محمد اصفهانی، مانی رهنما، رضا صادقی و مهران مدیری و در حال حاضر علیرضا عصار  همکاری داشته و دارد و به عنوان آهنگساز و تنظیم کننده در ساخت صدها قطعه موسیقی در سبک ها مختلف همکاری داشته است. پویا نیک پور در چند دوره از جشنواره های معتبر موسیقی همچون جشنواره شمسه، جشنواره موسیقی فجر و جشنواره موسیقی سبز و … به عنوان داور حضور داشته است. وی تندیس بهترین نوازنده بخش گروهی جشنواره «موسیقی ما» را نیز در کارنامه خود دارد. ساخته های او در سبک های پاپ، راک، جز، کلاسیک و تلفیقی است.
با این نوازنده، رهبر ارکستر و مدرس موسیقی گفت و گویی انجام دادیم که از نظرتان می‌گذرد:

وضعیت آموزش موسیقی را چطور ارزیابی می کنید؟
به نظر من وضعیت آموزش موسیقی در سطح متوسط رو به رشد است که با باز شدن فضای هنری سرعت این رشد بیشتر می شود. همچنین فعالیت بانوان در حوزه موسیقی روی این موضوع بسیار تأثیرگذار است زیرا در حوزه موسیقی بیشتر از حضور آقایان استفاده می شود در صورتیکه من از نزدیک شاهد هستم استقبال بانوان خیلی بیشتر از آقایان است در نتیجه اگر از هنر این هنرمندان در عرصه موسیقی استفاده کنیم عرصه این هنر بازتر می شود. همچنین با شروع فصل تابستان و فراغت کودکان، جوانان و دانشجویان استقبال از آموزش موسیقی و فعالیت های هنری بیشتر می شود در نتیجه الان موسیقی شرایط بهتری نسبت به قبل دارد البته با شروع محرم و صفر یا ماه رمضان فعالیت های هنری کاهش می یابد پس رکود یا رشد این هنر به عوامل گوناگونی بستگی دارد.

هنرجویان موسیقی در چه وضعیتی قرار دارند؟
خوشبختانه هنرجویان با گذشت زمان و دسترسی به تکنولوژی و ابزارهای مختلف موسیقی روند رو به رشد داشته اند و به نظر من تا چند سال آینده رقابت در نسل جدید بیشتر هم می شود. امروزه استعدادهای جدید در حوزه موسیقی توسط اساتید کشف می شوند که باید آنها را به جامعه هنری معرفی کنیم. در گذشته خیلی ها موسیقی را حرام می دانستند و به همین دلیل زیاد در خانواده ها به این هنر اهمیت نمی دادند اما امروزه گرایش به سمت این هنر خیلی زیاد شده است و در هر خانه ای حداقل یک نفر از اعضای خانواده ساز می زند در نتیجه یک فرهنگ مشترک به وجود آمده است. خانواده ها در کنار درس کودکان یا نوجوانان را برای آموزش به کلاس های مختلف موسیقی می برند. همچنین یک روند رقابتی سالم بین هنرجویان به وجود آمده است که این موضوع سبب رشد آنها در حوزه موسیقی شده است.

موسیقی نسبت به ده سال اخیر چه تغییراتی کرده است؟
موسیقی مانند علوم دیگر مانند پزشکی، مهندسی و… زیر شاخه های متفاوت و زیادی دارد که اگر بخواهیم درباره این هنر آسیب شناسی کنیم باید ساعت ها راجع به آن صحبت شود. موسیقی از نظر کیفیت رشد داشته است و نمی توانیم این موضوع را کتمان کنیم زیرا ما موسیقیدان های برجسته ای داریم که موفقیت های بین المللی کسب کرده اند. همچنین در فستیوال های مختلف موسیقی نواحی ما بیشتر مورد توجه قرار گرفته است که این نشان دهنده فعالیت های فرهنگی هنرمندان این حوزه در عرصه های بین المللی است. اما این هنر از نظر تفریحی رشد نکرده و حتی دچار افول شده است. به طور کلی باید موسیقی را به صورت یک علم ببینیم و روی اصول جهانی پیش رویم. به نظر من هنر سینما، تئاتر و موسیقی را اگر به صورت تفریحی ببینیم شکل دیگری پیدا می کنند. به دلیل حضور من در مرکز موسیقی، در جریان کنسرت های پاپ هستم و واقعا در این حوزه افت کرده ایم. از نظر کیفیت از اشعار و ادبیات سخیف استفاده می شود و بیشتر آثار کپی و تکراری هستند. همچنین بیشتر خواننده ها ضعیف و دوره ندیده هستند که فقط به فکر پر کردن سالن های برگزاری کنسرت هستند. یک سری از هنرمندان خوب واقعا تمایل به فعالیت در این شرایط ندارند و کسانیکه تجربه کافی ندارند فقط به فکر شهرت هستند و علم و سواد این کار را ندارند. این افراد حتی قادر به صحبت کردن با مخاطب روی صحنه نیستند و بیشتر کارها پلی بک است. در گذشته نوازنده ها همه دانشگاه رفته بودند و آن زمان شکوفایی موسیقی رقم خورد. ما حتی آن زمان مجبور به دادن امتحان جلوی اساتید برجسته بودیم و اگر آنها تایید می کردند می توانستیم فعالیت هنری خود را آغاز کنیم. اما امروزه عملکردها واقعا ضعیف شده است ولی از سوی برخی مسئولین و نهادها این افراد حمایت می شوند زیرا فقط به فکر پر شدن سالن هستند و پشت این قضایا سیاست گذاری فروش بلیت است. قبلا اگر خواننده مورد اقبال عموم قرار نمی گرفت سالن کنسرت آن خالی می شد ولی الان اینطور نیست و اگر بلیت فروش نرود بلیت ها بین فامیل و دوست و آشنا پخش می شود تا همه فکر کنند سالن پر شده و آن خواننده پرطرفدار است. من چون سالها در صحنه حضور داشتم از نزدیک با این قضایا آشنا هستم و این اتفاق ها واقعا تاسف بار است.

به نظر شما مسئولین فرهنگی و هنری در این موضوع تاثیرگذار هستند؟
متاسفانه این موضوع را تایید می کنم. مناسبتی شدن هنر موسیقی یک سیاست است که مسئولین پایه گذار آن هستند. اواخر دهه ۷۰ صدا و سیما، مسئولین فرهنگی و دفتر موسیقی واقعا با هم همسو و هماهنگ بودند و هدف این بود که رویدادهای فرهنگی باکیفیت رقم بخورد. مسئولین آن زمان برای امضای خود ارزش قائل بودند ولی الان اصلا اینطور نیست. الان نحوه تبلیغ برای کنسرت‌های موسیقی شبیه تبلیغ انتخاباتی شده است و فقط اسم خواننده نوشته می‌شود و اصلا اسمی از رهبر ارکستر، نوازنده، آهنگساز و… برده نمی‌شود. در حال حاضر شکل برخورد با هنرمند خیلی بد است. الان فقط خواننده مد نظر است و انگار بقیه هنرمندان را به استخدام آن یک نفر در آورده‌اند که این کم لطفی بیشتر از سوی مسئولین است. امروزه مسئولین غیر فرهنگی هستند ولی روی مسائل فرهنگی قدرت دارند.

منبع: خبرگزاری صبا

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: حوزه موسیقی آموزش موسیقی رهبر ارکستر آن زمان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۰۶۷۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نظامی گنجوی شاعر شهیر تفرشی

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز اراک؛ نظامی‌ گنجوی شاعر و حکیم ایرانی است که بعضی کشور‌های جدیدالتأسیس اطراف برای هویت تراشی برای خود مدعی غیر ایرانی بودن او شده‌اند در حالی که این شاعر ایرانی با استناد به اشعار نظامی و البته تأیید سازمان جهانی یونسکو در خانه‌ای در روستای «تا» به دنیا آمده و زندگی داشته است.
مهم‌ترین این مستندات، اشعار نظامی در دلتنگی برای طاد بود: «چو در گرچه در شهر گنجه گُمم، ولی از کهستان شهر قُمم/ به تفرش دهی است «تا» نام او، نظامی از آنجا شده نامجو»

روستای «تا» روستایی آراسته و زیبا با کوچه‌های سنگفرش و هوایی دل‌انگیز است که علاوه بر اینکه زادگاه حکیم نظامی است بلکه اولین روستا در کشور است که کوچه‌هایش به اسم یک فرهیخته اسم گذاری شده است.
تکیه روباز تاریخی، مسجد جامع در کنار خانه حکیم نظامی و طبیعت این روستا از جاذبه‌های آن است.
از آثار حکیم نظامی می‌توان به مثنوی‌های عاشقانه‌ مثل خسرو و شیرین، لیلی و مجنون و هفت‌پیکر اشاره کرد که در اوج زیبایی به زبان فارسی سروده شده است.